مرحوم ميرزاده عشقي چه نيكو درباره سگان و شغالاني كه در پي مرگ جمهوري اين كشورند سروده است:يك سگ بيچاره عقب مانده بود/ ديرترك نوحه خود خوانده بود/زوزه كنان در پي لش رانده بود/بوي لشش معده گذازنده بود/هو زدي اندر پي شاه و گدا/آه كه جمهوري ما شد فنا/ .... آري اما اين آرزوي سگان گرسنه اي است كه در طلب استخواني كفش اربابان فرنگي ليس مي زنند و هر گاه اربابان بي عرضه ترشان از كينه اي كه دارند استخواني به سوي مام ميهن پرت مي كنند سروش زوزه هاشان شنيدني تر است چه از ارباب رانده و از استخوان مانده !