براي من دشوار نيست که تشخيص دهم يک نفر خودش را در پشت چند اسم پنهان کند و از اين شاخ به آن شاخ بپرد بلکه افتخار پاسخ‌گويي بيابد اما حرجي نيست ...مرحوم شريعتي شايد اسلام شناس قدري نبود اما درد دين داشت و بر روحانيت خفته و اسير کوتاه‌بيني‌ها مي‌تازيد که چرا عليه طاغوت نمي‌شورند و خطر امربه معروف و نهي از منکر را همچون امام حسين به جان نمي‌خرند و البته به دلايلي در تشخيص مباني ديني و معرفتي اشکالاتي داشت اما نقش ادبيات شريعتي در زمينه‌سازي انقلاب، بي‌بديل بود زماني که چپ‌ها از جامعه کمونيستي و غرب‌گراها از جامعه سرمايه داري قلمفرسايي مي‌کردند شيريني و شيوايي قلم او بود که مي‌تاخت و مي‌برد. او سرانجام به اشتباهات و تناقضات خود نيز پي برد و وصيت کرد که اصلاح شود ... دين هم يک مجموعه بسيط و قالب گيري شده نيست که در يک تابلو بنويسند و از جايي آويزانش کنند . دين برنامه زندگي سعادتمندانه است و براي همين است که قرآن در جزيرة العرب از انسان دعوت مي‌کند که به کرات ديگر و کهکشان‌ها قدم بگذارد. آن چه که در هر زمان و مکان اين امکان را فراهم مي‌کند که انسان برنامه روز خود را از دين برگيرد توجه به عنصر عقل و استدلال است که در قالب يک رشته علمي و پر بها صورت مي‌گيرد که اجتهاد نام دارد. البته اجتهاد يک روش علمي است و ضوابط خود را دارد و هيچ نسبتي با نسبي گرايي و از روي شکم و هوا حرف زدن ندارد. اين که باجملات عوام‌‌فريبانه فهم دين را به تعداد افراد گسترش دهيم و کارآمدي قانون‌گذاري ديني را از بين ببريم تا هر کس هر چه خواست از خداي شخصي و دين انفرادي‌اش که مانند يک بت يا مجسمه مريم در کليساي ذهنش اسير کرده حرفي در بياورد و سپس دين را در مسايل صوفي گرايانه و اخلاق آن هم از نوع نسبي محدود کنيم و دانش و سياست را از ساحت دين دور کنيم و بعد زيرآب وحي را بزنيم و آن را تجربه شاعرانه پيامبر بدانيم و احکام سياسي و اجتماعي و حقوقي قرآن را ناظر به جامعه عربي حجاز و برداشت شخصي محمد بخوانيم و لابد کم کم خودمان به شهود برسيم و وحي صادر کنيم و دين دربياوريم و . و . و . و هيچ ربطي به دين خدا ندارد و اگر مردم عاقل باشند و اهل بينش و دانش، کسي نمي‌تواند با نام دين يا نان ثروت يا بار دانش بر گرده‌شان سوار شود. در ضمن ، کسي هم نگفته سياست از ديانت جدا نيست؛ جمله شهيد مدرس اين است :‌سياست ما عين ديانت ما است.خوب است به جاي پرستيدن مکتب عقده‌افزاي سروش،‌ به دلايل عقب ماندگي جهان سوم بيانديشي و بداني روزگاري از مکتب امام صادق عليه السلام مفسر و متکلم و فقيه و منجم و شيمي‌دان و رياضي‌دان فارغ‌التحصيل مي‌شد . مکتبي که به اوج تمدن اسلامي رسيد و ابوعلي سينا و ابوريحان و رازي و ... تربيت کرد و از آن روز، سياه بختي آمد که دانش را به تاراج بردند و روزي تفاله آن را به ما دادند. به ما ياد دادند که اگر دانش مي‌خواهيد دانشگاه برويد و اگر دين مي‌خواهيد حوزه! اين شد که به جاي ابو علي سينا پزشک بي‌نماز تربيت کرديم و آخوند بي‌درد! حالا پس از اين همه قرن سلطنت و طاغوت ، نوري درخشيد و ولايت فقيه از دل مردم و رجال دين برخاست تا به استعمار و دست نشاندهاي آن نه بگويد، يک مشت عقده‌اي جمع شده‌اند و اراجيف شاه را تکرار مي‌کنند که روحانيت را ارتجاع سياه مي‌خواند. او که گور خودش را کند اين بي‌ريشه‌ها هم جلبکي بيش نيستند.