خب واضحه!! ما بر قله ي يک کوه گنديده ي نمک ايستاده ايم. جامعه مثل يک تاول چرکي بدخيم شده که هر آن ممکنه بترکه. اين همه بيکار، اين همه کارگر ماه ها حقوق نگرفته، اين همه دانش آموز هميشه تعطيل، اين همه رشد تورم و فاصله ي طبقاتي، اين همه سکه و دلار و نفت، اين همه فساد و فحشا، اين همه ريا و بي اعتمادي، اين همه چند دستگي سياسي، اين همه مريضي و داروخانه، يک مجلس کوشا و سختگير، برادران لاريجاني، هيات دولت فاميلي، رئيس جمهوري دانا و با تدبير و سرشار از معلومات، و رهبري بهت زده و ماله بدست با طرفداراني چشم و گوش بسته و شکم سير به اميد فتح بهشت. تازه آمريکا و انگليس و روسيه و چين هم که هستن... ديگه چي مي خواي که بفهمي کجا ايستاده ايم؟؟