رفتار های هنجار شکن در انتخابات معمولا از افراد عادی و توده مردم سر نمی زند و حتی شایعه سازی ها نیز مرجعی سازمانده و برنامه ریز دارد . این رفتار ها اگر چشمی به بیرون مرز ها نداشته باشد دستی در کنار دست های اطرافیان دارد!

با وزیدن موسم انتخابات در کشورمان ، حال و هوای تازه ای در رسانه ها مطبوعات و جریان های سیاسی ایجاد می شود و نشاط سیاسی در جامعه به چشم می خورد.
انتخابات عرصه ابراز وجود و حضور و نیز معرض گزینش و پسند مردم است .
در این راستا دو رویکرد قابل تصور است ؛ مسابقه برای پیروزی ، رقابت برا ی خدمت .
این دو عنوان، به سادگی مسیر حرکت جریان ها ، احزاب ، اشخاص و گرو های سیاسی را از هم جدا می کند.
در رویکرد اول ، هدف ، با هر وسیله و روشی باید به دست بیاید و در رویکرد دوم ، ابزار ها و رفتار ها برابر و همسان هدف ، به کار گرفته می شوند.
گزینش خبرگان ملت برای گزینش رهبر که از جایگاه مهم و رکینی برخوردار است و مشروعیت نظام را تضمین می کند ، در میان دیگر انتخاب ها از بار شرعی تری برخور دار است.
این کنش مدنی و رفتار جمهور مردم ، از آنجا که به اجرای صحیح آموزه های دینی منتهی می شود و نقطه جدایی طاغوت از حکومت اسلام را رقم می زند ، باید که از رویکردی مشروع برخوردار باشد.
در این فرایند که از مقومات اصل مترقی ولایت فقیه است ، ملت ، احزاب و خبرگان ، هر کدام نقشی دارند و هم داستانی آن ها می تواند در به دست آوردن نتیجه خداپسند موثر باشد.
حضور از روی احساس تکلیف و روشن بینانه ، حمایت بی غرض و مهر ورزانه و نیز انتخاب اصلح و آگاهانه ، دانه های تسبیحی است که نباید با ندانم کاری و فشار های سیاسی از هم بپاشد.
در انتخابات خبرگان ، نقش صنف روحانیان بی بدیل است چه این که یا خود نامزدند یا هوادار شخصیتی هستند و در این میان گروه های روحانی با عناوین وسلیقه های گوناگون ، بیش از همه در بوته آزمون و نقدند.
رفتار انتخاباتی این گروه های شناسنامه دار از هر جناحی که باشند ، حجت اسلام و مسلمانان است و نمی توان به بهانه شور و هیجان انتخاباتی ، هر گفتار و کرداری را توجیه کرد.
مقام روحانیت در نگاه مردم محترم است و اعتماد به این صنف باعث روی آوردن ملت به سوی صندوق های رای برای گزینش خبرگان می شود پس باید نگران بود و هر سخن و کنش را پایید.
مقام معظم رهبری در همین زمینه به اعضای کنونی مجلس خبرگان می فرمایند : « هر چه کار مهمتر و نقش اساسى‏تر و محوری تر باشد، طبعاً الزامات هشداردهنده‏ترى در کنار آن وجود خواهد داشت. اولین چیزى که جزوِ الزامات این جایگاه به حساب میآید، این است که ما مجلس خبرگان را در وضعى قرار دهیم که براى مردم اطمینان‏بخش و مورد قبول و اعتماد آنها باشد. هر گونه حرکتى که به تضعیف جایگاه مجلس خبرگان بینجامد، نقطه‏ى مقابل این رویکرد است. مجلس خبرگان را نباید تضعیف کرد»
کوته بینی ، خود بینی ، جزم اندیشی ، عدم رعایت مصالح نظام مقدس جمهوری اسلامی ، تضعیف جایگاه مجلس خبرگان ، شبهه افکنی ، تردید در نقش و وظیفه این مجلس ، مقدم شمردن خواسته های گروهی و حزبی و افتادن در دام بازی های سیاسی شاید از یک رجل سیاسی که دغدغه قدرت دارد بعید به نظر نرسد اما نه ساحت مجلس خبرگان این را بر می تابد نه شأن یک مجتهد خبره .
آیت الله خامنه ای با اشاره به اعتماد مردم به مجلس خبرگان ، توصیه می کنند : « نباید این اعتماد آنان به هیچ کیفیتى خدشه‏دار شود؛ چه در تبلیغات گوناگونى که مربوط به این مجلس است و چه در اظهارات گوناگون با انگیزه‏هاى سیاسى یا غیرسیاسى. چیزى که مردم را نسبت به این مجلس مهم و مؤثر و اجتناب‏ناپذیر مردّد کند و اعتماد آنها را کم کند، نبایستى از افراد صادر شود. این یکى از الزامات است که نبایستى بگذاریم با اظهارات نسنجیده، اعتمادى که مردم دارند و اظهار کرده‏اند و چند دوره این اظهار اعتماد تکرار شده است، متزلزل بشود»

نکته دیگر این که مرز بندی های سیاسی و اهداف کوتاه و بلند مدت در حمایت افراد از اشخاص ، موثر است . یک شخصیت ممکن است در انتخابات خبرگان مورد وثوق و حمایت کسانی باشد که در دیگر زمینه ها اطمینان لازم را جلب نکرده یا زمینه بروز نداشته است . فهرست هایی که برای خبرگان تنظیم می شود باید فارغ از این پیش فرض ها باشد و نگاه کلان و ملی تری در آن لحاظ شود.
رهبر انقلاب با تاکید بر وزانت مجلس خبرگان رهبری این نکته را گوشزد می نمایند که : « این مجلس جاى مسائل خطى و جناحى و دسته‏بازى و گروه‏بازى نیست؛ هدف این مجلس و آن مقصود و غرضى که براى آن به وجود آمده، یک مسئله‏ى کاملاً عمومى و ملى است. مسئله‏اى نیست که انگیزه‏هاى جناحى و خطى و مخالفتهاى سلیقه‏اى و اینها حق داشته باشند که در کار این مجلس دخالت کنند. این مجلس بالاتر از این حرفهاست. بنابراین صاحبان عقاید و سلایق سیاسى میتوانند در همه جا، از جمله در این مجلس حضور داشته باشند »

تجربه نشان داده که در شرایط انتخابات ، حب و بغض ها ، کشمکش ها و فراز و فرود اقبال عمومی به نامزد ها گاه باعث از کف دادن صبر و متانت هواداران شده و کار از حمایت و نقد گذشته و به تقدیس و تخریب می رسد.
این پدیده زشت و غیر قابل توجیه ، چنانچه به انتخابات خبرگان سرایت کند باعث سرخوردگی مردم و آسیب دیدن جایگاه مجلس خبرگان می گردد.
نگرانى ، دغدغه‏ و اظهار تاسف رهبر انقلاب از این دست چالش ها محل تفکر و تعمق است . ایشان می فرمایند : « من حقیقتاً از این جهتگیرى‏اى که در گوشه و کنار مشاهده میشود، نگرانم. نه اینکه حالا افراد زیاد هم هستند، نه، عده‏ى کمى هستند؛ منتها همان تحرک عده‏ى کم، فضاى جامعه را خراب میکند؛ مثل یک جمعیت هزار نفرى یا دوهزار نفرى که یک جا نشسته‏اند، پنج، شش نفر هم دچار سرماخوردگى و سرفه‏اند و دائم سرفه میکنند؛ این کار فضاى مجلس را خراب مى‏کند؛ واقعاً این‏طورى است.»
معظم له می افزایند : متأسفانه عده‏اى با انگیزه‏هاى گوناگون، تا فصل انتخابات میشود، تخریبهایشان هم از همان نزدیکى انتخابات شروع میشود. حالا بعضى با انگیزه‏هاى سیاسى و بعضى با انگیزه‏هاى حتّى دینى اشخاص - چهره‏هاى سیاسى، چهره‏هاى دینى، چهره‏هاى انقلابى، موجّهین حوزه‏هاى علمیه و حتّى محترمین از علما و روحانیون - را مورد تخریب قرار میدهند. این چه کارى است؟! این نه منطق شرعى دارد و نه منطق عقلایى؛ نه شرع با این کار موافق است، نه عقل.»
البته باید توجه داشت که صحنه انتخابات ، میدانی برای بروز ظهور و نقد و پاسخ است چراکه سپردن مسولیت های خطیر سیاسی و اجتماعی به هر شخص باید با در نظر گرفتن همه جوانب باشد و کسی که خود را در معرض انتخاب مردم و نخبگان باید تحمل نقد های عالمانه را نیز داشته باشد و حتی از تعرضات جاهلان نیز دلگیر نشود . بنابراین محکومیت تخریب به معنای ایجاد فضای سکوت و رخوت و سرکوب نیست . مقام معظم رهبری این مسئله را به خوبی تشریح کرده اند :
«اگر واقعاً انسان از یک جهتگیرى‏اى که خیال میکند فلان کس یا فلان کسان در آن جهتگیرى هستند، ناراضى است، راهش تخریب و اهانت به اشخاص نیست، راهش اسم آوردن از این و آن نیست، راهش تبیین است. از اول، حرکت انقلاب بر اساس تبیین به وجود آمد و حقایقى تبیین شد. وقتى انسان یک جایى روشنایى را معرفى کرد، تاریکى به خودى خود معرفى خواهد شد. عیبى ندارد تاریکى را هم معین کنند. اسم آوردن از اشخاص، تخریب کردن چهره‏هاى محترم و موجّه، منطق عقلى ندارد. اگر کسانى هدفشان این است که میخواهند یک خط انحرافى را کور و خراب کنند، راهش این نیست؛ این، آن مقصود را حاصل نمیکند. از نظر شرعى هم که معلوم است. این‏طور کارها عادتاً خالى از افتراء ناخواسته، دروغ ناخواسته و قول به غیرعلم ناخواسته، نیست. قرآن به ما میگوید: «لو لا اذ سمعتموه ظنّ المؤمنین و المؤمنات بأنفسهم خیرا»؛ چرا به هم حسن‏ظن ندارید؟ چرا حمل بر صحت نمیکنید؟ خوب شما کسى را قبول ندارید، آن اثرى را که بر قبول داشتن مترتب میشود، مترتب نکنید؛ اما اینکه انسان بیاید دست به تخریب بزند، این بسیار کار بدى است.»
توصیه وروش پیشنهادی ایشان نیز این است که : « مراقب باشند انتخابات را - بخصوص انتخابات خبرگان را - با فضاى تخریب و مخدوش کردن چهره‏ى افراد، متهم کردن اشخاص - چه در حوزه‏ها علمیه، چه در تهران، چه در شهرستانها - آلوده نکنند. این از جمله‏ى چیزهایى است که همه باید به آن توجه کنند و به آن اهمیت بدهند. تا ان‏شاءاللَّه خداى متعال هم راه را باز کند و مردم و دلهایشان را هدایت کند؛ دلهاى مردم دست خداست. ایجاد امید، ایجاد انگیزه و عزم توفیق حرکت کردن به سمت کار و هدف درست، خداى متعال اینها را به انسانها میدهد. از خداى متعال بخواهیم و به او توکل کنیم. آنچه را هم که وظیفه‏ى ماست، انجام بدهیم؛ نتیجه را هم به خدا واگذار کنیم. هر چه که خداى متعال خواست، همان انجام خواهد گرفت؛ ان‏شاءاللَّه آن محصول نیّت و کار خیر ما باشد و ان‏شاءاللَّه مطلوب ما باشد. این‏طور بایستى حرکت کرد.»
اکنون این پرسش به ذهن می رسد که برای عملیاتی کردن توصیه ها و منویات رهبر معظم انقلاب و نیز امن کردن فضای انتخابات برای حضور بزرگان و محترمان ، چه باید کرد ؟
رفتار های هنجار شکن در انتخابات معمولا از افراد عادی و توده مردم سر نمی زند و حتی شایعه سازی ها نیز مرجعی سازمانده و برنامه ریز دارد . این رفتار ها اگر چشمی به بیرون مرز ها نداشته باشد دستی در کنار دست های اطرافیان دارد!
به دیگر سخن با شناخت برخی هوا خواهان می توان رد پای تفرقه و توهین را شناخت و اقدام موثر را انجام داد اما دغدغه این است که چه کنیم که علاج واقعه قبل از وقوع باشد؟
پاسخ این پرسش را باید در مشترکات جناح ها و احزاب و شخصیت ها یافت . همه دلسوزان نظام و روحانیت ، معتقد به حفظ ارزشها هستند و از تخریب به بهانه انتخابات و زیر سوال بردن شخصیت ها ی انقلابی و افتخارات نظام بیزارند.
اینجاست که می توان تمام این گروه های سیاسی به ویژه تشکل های روحانی را به تنظیم میثاق نامه اخلاقی فرا خواند که در متن آن ضمن پذیرش شرایط انتخاباتی و رقابتی ، از هرگونه تخریب و بی حرمتی اعلام برائت شود و در باره سلامت اوضاع پیش و پس از انتخابات نیز اظهار تمایل و اعلام همکاری گردد.
بدیهی است امضای چنین میثاق نامه ای بهانه را از گروه های کوچک و کوته بین که گاه از روی خدمت جاهلانه و گاه برای رسیدن به اهداف سیاسی و مالی و گاه از روی غرض ورزی وخیانت دست به چنین اقداماتی می زنند خواهد ستاند و زمینه رشد چنین هرز سیرتان را در کنار رود پاک و زلال نظام اسلامی و انتخابات گوناگون آن از بین خواهد برد.
اکنون هر گروهی که پیش قدم این اقدام باشد باید مورد تایید و حمایت دیگران قرار گیرد تا صحت ادعاهای دلسوزان در عمل ثابت شود .