ذاکر کسی است که ذکر اهل بیت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بر زبانش جاری شود

و قلبش با دوستی آنها و دشمنی دشمنانشان پر باشد

زینت اهل بیت باشد نه باعث سرافکندگی

در مسیر عبودیت خدا و مکتب اهل بیت حرکت کند

بنابر این باید با صدای بلند بگوییم :

ما سگ نیستیم!

زنجیری نیستیم!

دیوانه نیستیم!

مشرک نیستیم!

و...

ما شیعه ایم!

اما آنها که با ندانم کاری خود یا شاید هم به خاطر اهداف چند روزه دست به کارهایی می زنند که تشیع را به انحراف می کشانند و بدعتی در دین و مذهب بجا می گذارند چه جوابی خواهند داشت؟

شاید کسی بگوید عمل جاهلانه قابل بخشش است یا هراشتباهی پس از توبه امکان گذشت دارد اما باید گفت این قانون همه جا کار برد ندارد و مسایل شخصی با مسایل اجتماعی و سیاسی فرق دارد.

حالا چند تا روایت :

1 - توبه بدعت گزار

ان الله احتجر التوبة علی کل صاحب بدعة

خدا توبه بدعتگزار را ممنوع ساخته است.

2 - اهانت به بدعت گزار

من اهان صاحب بدعة آمنه الله یوم الفزع الاکبر

هرکه بدعت گزاری را اهانت کند خدا روز وحشت بزرگ او را ایمن دارد.

3- کمک به ویرانی اسلام

من وقر صاحب بدعة فقد اعان علی هدم الاسلام

هرکه بدعت گزاری را محترم دارد به ویرانی اسلام کمک کرده است.

4 - توبیخ بدعت گزار

من انتهر صاحب بدعة ملاء الله قلبه امنا و ایمانا

هر که بدعت گزاری را توبیخ کند خدا قلب وی را از امان و ایمان پر کند.

5 - سزای بدعت گزار

ما من احد یحدث فی هذه الامة حدثا لم یکن فیموت حتی یصیبه ذلک

هر کس در این امت بدعتی بد بدارد نمیرد تا سزای آن بدو رسد.

6 - بی آبرویی بدعت گزار

ثلاثة لا تحرم علیک اعراضهم   المجاهر بالفسق  و  الامام الجائر   و المبتدع

سه کسند که آبرویشان محترم نیست : آنکه به فسق تجاهر کند  و پیشوای ستمگر  و بدعت گزار

منبع روایات : نهج الفصاحه