امشب امشب با تو ای دل نقل یک افسانه دارم

امشب امشب تا سحر من حال یک دیوانه دارم

یاد باد آن روز و شب هایی که در زندان سینه ام طوطی شکر شکنی بودی که قفس را برای نَفَس می خواستی و نغمه ات جز تکرار بی معنای زمزمه  دل های عاشق نبود که : « دوستت دارم » .

این بود و دلخوشی به آب و دانه روزانه ات تا روزی که چشم بازرگانم هوای سفر کرد.

تو ناگهان افسردی و دیگر نخواندی ؛ پر داشتی اما پرواز نصیب دیگران بود .

 چاره ای نبود جز بدرقه بازرگان . اما خواسته ات تنها یک تحفه بود و آن در میان گذاشتن حال و روزت با مرغکان دیار هندوستان.

 چشم بازرگان مرغ دل از کف داده بود و هیچ نستانده بود .